Jak zaznacza prof. Karolina Wigura, jak na tamte czasy, czyli od 1965 roku, pojednanie polsko-niemieckie było znakomite.
Epoka udanego przebaczenia polsko-niemieckiego kończy się wtedy, kiedy mija 25 lat transformacji w Polsce. Nagle Polska nie chce być już krajem aspirującym, rozumie, że ma swoje osiągnięcia i chce być traktowana na równi. A druga epoka zaczyna się podczas pandemii koronawirusa i wojny w Ukrainie, kiedy następuje wzmocnienie mediów społecznościowych. Do tego nasze dawne klasyczne pojednanie się nie nadaje, bo nie było na równi i nie było na miarę mediów społecznościowych” ocenia naukowczyni.
Jak dodaje, polsko-niemieckie pojednanie było elitarne i nie trafiło pod strzechy. A dzisiaj?
Dzisiaj nie ma definicji wspólnego zagrożenia, które mogłoby nas zbliżyć i wspólnego interesu, wspólnego przeżycia. Polska jest nadal w oczach wielu Niemcach niewidoczna. dodaje rozmówczyni COSMO po polsku.
Według Karoliny Wigury, “dzisiaj przeszłość się liczy, lecz w kontekście”
Chciałabym, żeby Polska i Niemcy kształtowały relacje pojednania na poziomie równości. Jako europejscy partnerzy mamy do załatwienia kwestię migracji, populizmu, klimatu. Pojednanie dzisiaj rozumiane jako dobre stosunki, ale i jako przyjazne oczekiwanie, że drugie społeczeństwo uczy się o sobie w szkołach, wie jaka była przeszłość. To jest realne, autentyczne pojednanie, które nie ogranicza siędo pięknych słów, czyli kiczu pojednania puentuje.
Dlaczego pojednanie było wielkim sukcesem, ale nie na dzisiejsze czasy? Na podcast Niemcy z bliska zaprasza Maciej Wiśniewski.